Τί είναι πιά ο σταλινισμός στην εποχή μας; Γιατί κάπως θα πρέπει να έχει προσαρμοστεί με τους καιρούς. Τί είναι λοιπόν ο σταλινισμός; Είναι το λιμάνι και το απάγκιο κάθε συνειδητής φωνής που θέλει- φωναχτά ή μουλωχτά- να φασίσει. Και αντίστοιχα από την άλλη πλευρά, είναι η έτοιμη ταμπέλα-ανάθεμα γιά οποιονδήποτε έχει σ’αυτούς τους δύσκολους και πονηρούς καιρούς τη πολύ κακιά ιδέα να σκέφτεται ελευθερόφρονα, που, ίιιιιιιιιιιιισως, μπορεί και να σημαίνει καμμιά στιγμή και αριστερόφρονα. Το μαύρο το φίδι που τον έφαγε τον κερατά: οδηγείται στο απόσπασμα επί σταλινισμώ ή όπως τόπε ένας λόγιος, περαστικός από δώ μέσα, μπλόγκερ-που νάναι αυτή η ψυχή άραγε τωρα;- , επί σταλινομουρλοκαμπερισμώ!
Θέλω να πώ ότι ο σταλινισμός δεν είναι ιδιότητα γι’ αυτόν που χαρακτηρίζεται έτσι αλλά μάλλον αυτού που χαρακτηρίζει έτσι. Γιατί στη πραγματικότητα-και αυτό μας το δίδαξε η καθαρή ύλη της ιστορίας-η καταδίκη κάποιου, με μόνο τους χαρακτηρισμούς, είναι μιά καθαρά σταλινική ιδιότητα και διαδικασία. Τα γκουλαγκ του σταλινισμού είναι γεμάτα από χαρακτηρισμένους ψυχιατρικά. Η μέθοδος αποδείχθηκε δόκιμη και σύντομα υιοθετήθηκε και από τα αντίστοιχα ισοδύναμα του αντισταλινισμού. Σήμερα που ο κομουνισμός δεν έχει εξουσία και στον ήλιο μοίρα, τις μεθόδους του επιβολής και κατατρόπωσης αντιπάλων τις εφαρμόζει -με εξαιρετική επιτυχία- η δράκα των αντιπάλων νικητών. Σ’αυτήν εξάλλου την πλευρά θα βρεί κανείς και τους πιό ανελέητους νεοφιλελεύθερους, εδώ βρήκαν στέγη και βήμα τα αστέρια του καιροσκοπισμού και του αμοραλισμού. Γιατί ο σταλινισμός δεν είναι ιδεολογία αλλά μέθοδος κυριαρχίας και σαν τέτοια είναι αποϊδεολογικοποιημένη όσο αποϊδεολογικοποιημένο είναι και ένα μαχαίρι που σφάζει, δηλαδή ένα εργαλείοο επιβολής, κυριαρχίας και δύναμης.
Αρα-γιά να το συνοψίσουμε-αν ακούτε κάποιον να χαρακτηρίζει έναν άλλο σταλινιστή, κοιτάχτε καλά το πρόσωπο του κατήγορου:πίσω απ’το χαμογελαστό και ευχάριστο πορσελάνινο προσωπείο, κρύβεται το δασύτριχο μουστάκι του Στάλιν!
Σχολιάστε