Είπαμε ψέμματα πολλά ας πούμε και μι’αλήθεια

Καμμιά φωτογραφία δεν έχει το σθένος να υπερασπιστεί το ψέμμα της σαν αλήθεια.

Ποτέ δεν ειπώθηκαν τόσα ψέμματα από μιάν εικόνα όσα από τη φωτογραφική. Και ο λόγος είναι ότι ενώ γεννά βάσιμες προσδοκίες άφευκτης αληθοφάνειας, στην πραγματικότητα είναι ζωσμένη με άπειρης αποτελεσματικότητας εξοπλισμό ψεύδους, ο κυριότερος του οποίου είναι ακριβώς αυτή η υποτιθέμενη άφευκτη αλήθεια του φωτογραφικού μέσου, που εγκλωβίζει τη σκέψη του θεατή στην προδιάθεση μιάς εσκεμμένης, επικείμενης και αναπόφευκτης ειλικρίνειας. Τίποτε πιό αναληθές. Ακόμη και μιά ανεπεξεργαστη φωτογραφική εικόνα φέρει μέσα της το μεγάλο και καταλυτικό ψέμμα της μερικότητας της και της αποσπασματικότητας της. Και σας διαβεβαιώ: δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμμα από την μισή αλήθεια!

Η μόνη αλήθεια που μπορεί να φέρει μιά εικόνα δεν είναι η σχετική αξία της σαν ντοκουμέντο αλήθειας αλλά η απόλυτη αξία της σαν τεκμήριο της ωραίας αλήθειας του καλλιτεχνικού ψέμματος.